HTC One review

Wat zit er bij het toestel?

Aangezien de HTC One een unibody-telefoon is treffen we geen losse batterij in het doosje aan want deze zit al in het toestel. Een ander gevolg van het ontwerp van de One is het feit dat de microSIM-kaart met behulp van een klein ‘laatje' in het toestel geplaatst moet worden. Om dit laatje uit te werpen zit in het doosje een klein metalen pinnetje op een papiertje met instructies geplakt.

Verder vinden we nog wat meer papierwerk in het doosje, een USB-kabel met verloopstekker en natuurlijk een headset. Hoewel HTC nog steeds een samenwerkingsverband heeft met Beats audio, en dit ook duidelijk op de achterkant van het toestel staat vermeld, is er bij de headset geen duidelijke verwijzing naar te vinden. Weliswaar zijn de rubberen sleeves felrood en is het koord plat in plaats van rond maar verder doen de oordopjes vooral nogal goedkoop aan.

Uiterlijk

Het zal iedereen direct opvallen dat de HTC One is gezegend met een bijzonder uiterlijk. Het ziet er erg luxe en solide uit. Dit wordt met name bewerkstelligd door het ruimhartige gebruik van aluminium maar ook doordat de andere materialen met precisie verwerkt zijn en het strak op elkaar aansluit.

Aan de voorkant zitten boven en onder het scherm twee aluminium stroken met in elk een rastervormige uitsparing. Achter elk raster zit een krachtige luidspreker en bij de bovenste ook een notificatielampje. Boven het scherm zitten verder nog een camera en enkele sensoren. Er is vooral veel ruimte overgebleven voor het scherm. Met mooie smalle en taps aflopende randen aan de zijkanten en twee aanraakgevoelige knoppen aan de onderkant. Dit is de eerste eigenaardigheid die HTC ingepast heeft in haar versies van Android-telefoons. Behalve dat de Homeknop op een beetje ongemakkelijke plek zit, heeft de One geen menu of multitasktoets. Voor beide functies heeft HTC een alternatief moeten bedenken waar we later nog op terugkomen.

De zijkanten van het aluminium zijn glimmend geborsteld en steken mooi af tegen de witte plastic rand die rondom het toestel loopt. In dit plastic deel moet links de SIM-kaart geplaatst worden en rechts zit een metalen verzonken volumeknop. Respectievelijk aan de boven- en onderkant vinden we de headset- en de USB-aansluiting.

De achterkant heeft een lichte, ergonomische bolling en is verder zo strak mogelijk gehouden zonder een uitstulping voor bijvoorbeeld de camera. In combinatie met het koude metaal en zijn niet overdreven gewicht zorgt dit ervoor dat de One lekker in de hand ligt. Wees er wel op behoed dat hij er niet uitglijdt, want veel grip biedt het metaal niet.

De One stevende af op een tien met een griffel voor bouwkwaliteit, totdat we in het licht van een leeslamp bemerkten dat het plastic aan de onderkant niet goed aansloot op het metaal en in plaats daarvan een klein beetje uitstak. Het is minimaal maar doet desondanks afbreuk aan het geheel. Het is te hopen dat andere exemplaren hier geen last van hebben.

Uithoudingsvermogen

De batterij die diep zit weggestopt in de HTC One is een 2.300 mAh exemplaar. Dat is een capaciteit die het grote scherm van de One zeker nodig heeft. Hiermee weet de One het over algemeen redelijk eenvoudig een werkdag uit te houden. Echter, 24 uur volmaken is een hele opgave. Op zo'n dag maken wij vanzelfsprekend het meest gebruik van internet en sociale netwerken en dus staat het beeldscherm veel aan. Daarnaast plegen we nog een enkel telefoontje. Ben je in staat om de telefoon voor langere tijd in je broekzak te laten dan hoef je niet bang te zijn dat je aan het eind van de dag niet meer kan telefoneren. Gebruik van de multimediafuncties van de One heeft een aanzienlijke impact op het uithoudingsvermogen.

Er is een stand die het uithoudingsvermogen kan verlengen. Deze functie kan zo ingesteld worden dat hij automatisch activeert wanneer de batterij minder dan 15% capaciteit over heeft, maar is ook te allen tijde te vinden in het venster dat schuilgaat achter de notificatiebalk. De besparingsstand heeft de opties; processorsnelheid beperken, schermverlichting dimmen, of gegevensverbinding uitschakelen wanneer het scherm uitstaat.

Belkwaliteit

De stereospeakers hebben behalve voor de abnormaal harde ringtone niet echt toegevoegde waarde als het aankomt op de belkwaliteit. Maar niet getreurd, daarvoor heeft HTC een ander foefje bedacht; Sense Spraak. Deze functionaliteit zorgt met behulp van een tweede microfoon die het omgevingsgeluid analyseert ervoor dat zowel jij als je gesprekspartner beter te verstaan zijn.

Althans, dat is de bedoeling. Wanneer we in een lawaaierige omgeving belden konden we duidelijk merken dat het volume in onze oorspeaker automatisch harder werd. Soms misschien wel te hard. Echter, we werden ook een paar keer gevraagd om harder te praten omdat onze gesprekspartner moeite had ons te verstaan. We konden dit euvel niet direct herleiden op de manier waarop we het toestel vasthielden of het netwerkbereik en hebben er dus ook geen verklaring voor.

Beeldscherm

Het scherm op de HTC One beschikt over niet mis te verstane specificaties. Een Super LCD 3-scherm met een Full HD-resolutie van 1920 x 1080 pixels. En omdat HTC ervoor kiest het scherm niet verder te vergroten zorgt dit in combinatie met een 4,7 inch scherm voor een pixeldichtheid van 468 per inch. De hoogste voor een op het moment verkrijgbare telefoon.

Alles bij elkaar levert dit een zeer plezierige beeldervaring. Vanzelfsprekend is alles erg gedetailleerd maar ook kleuren en afleesbaarheid in zonlicht zijn goed. De enige opmerking die we kunnen hebben is dat de automatische stand voor schermhelderheid consequent zorgt voor een relatief felle schermverlichting. Dit kan het uithoudingsvermogen negatief beïnvloeden. Tot slot, het scherm is tamelijk langgerekt, waardoor de hoeken moeilijk voor één hand zouden kunnen zijn.

Menu

Vanaf het prille begin van Android was HTC van de partij en met het derde toestel dat ze uitbrachten op Android, de Hero, zag Sense het levenslicht. Dit was en is een schil die over het gewone Android wordt gelegd om de gebruiksvriendelijkheid en het uiterlijk van de interface te verbeteren. Destijds was dit geen overbodige luxe en andere fabrikanten volgden dan ook het voorbeeld van HTC. Inmiddels zijn we met de HTC One bij Sense 5 aanbeland en daaronder draait het toestel op Android 4.1.2. Sinds de tijd van de HTC Hero is Android ingrijpend veranderd én verbeterd. Daarom kiezen veel fabrikanten ervoor om de standaard Android-interface steeds meer intact te laten en minder ingrijpende wijzigen aan te brengen. Dit geldt echter niet voor HTC. Hoewel Sense 5 duidelijk verschilt van zijn voorgangers zijn de wijzigingen er niet minder op geworden, in tegendeel.

Om maar bij het begin te beginnen; het startscherm. Nadat je bij het opstarten via de wizard je telefoon hebt ingesteld kom je terecht op een verbazingwekkend vol startscherm, mits je een aantal online accounts heb toegevoegd. Je bent aanbeland in HTC BlinkFeed. Dit is een sociale newsreader en HTC's nieuwe kijk op het homescreen van je telefoon. Het houdt het midden tussen Facebook Home en Flipboard. Naast synchronisatie voor Facebook, Flickr, LinkedIn, Twitter en je agenda kun je hier ook berichten van allerlei nieuwsbronnen vertonen. Je moet het doen met wat HTC voor jouw gekozen heeft en kan niet zelf RSS-feeds toevoegen. Het is een aardige en goed werkende toevoeging van HTC maar niet iedereen zal er op zitten te wachten. Helaas kan je het niet verwijderen van je startscherm. Het is weliswaar mogelijk om BlinkFeed niet te laten synchroniseren maar in tegenstelling tot widgets moet en zal BlinkFeed één van de vijf startschermen in beslag nemen. Zo zijn er van de zeven startschermen die we vroeger bij Sense kregen nog maar vier over. Dat terwijl widgets niet aan grootte en waarde hebben ingeleverd. Erg jammer als je het ons vraagt.

We gaan verder met het applicatiemenu. Ook hier valt het één en ander op voor gebruikers die bekend zijn met Android. Het menu bestaat uit een raster van 3 x 3 (of 4 x 5) icoontjes. Eigenlijk is er ruimte voor 3 x 4 maar de bovenste regel wordt ingenomen door een grote klok en de weersverwachting. Dit is wat ons betreft een groot, zo niet het grootste, manco aan Sense 5. Het applicatiemenu is bedoeld voor apps en niet voor een klok die al bovenin staat of een weersverwachting waarvoor we een widget op een startscherm kunnen plaatsen. Op de volgende pagina van het menu staan wel icoontjes op de bovenste regel.

Door op de eerste pagina van het menu het beeld naar beneden te trekken komen een aantal knoppen tevoorschijn. Hiermee kan de wijze van sorteren van het menu worden gewijzigd en er is een zoekfunctie en een snelkoppeling naar de Play Store. Helemaal rechts zien we drie stipjes die verraden dat er nog meer opties zijn. Waaronder de mogelijkheid om de rastergrootte aan te passen. Vreemd genoeg kiest HTC er nog steeds voor om verticaal door het menu te scrollen in plaats van horizontaal zoals dat op andere Android-telefoons inmiddels de gewoonte is.

Dan is er nog het startdock onderin beeld. Deze blijft nu zichtbaar in het menu en de apps die erin staan, zijn niet terug te vinden in het menu zelf. Dit doorbreekt dus de alfabetische sortering als je die hebt ingesteld. De knop midden op het startdock laat je terugkeren naar het startscherm. Dit kan niet meer met de fysieke terugknop.

Andere wijzigingen vinden we terug in het instellingenmenu en de overall uitstraling van de interface. Het is allemaal een stuk rustiger en eenduidiger geworden. Veel werkwijzes en aanpassingsmogelijkheden van het nieuwe Sense zullen vooral enige gewenning vergen van mensen die van een andere HTC of Android telefoon overstappen. Bijvoorbeeld bij het plaatsen van een snelkoppeling op een startscherm. Door twee keer snel op de thuistoets te drukken wordt het multitask-venster geopend met in negen vensters de laatst gebruikte apps. De thuistoets even ingedrukt houden zorgt ervoor dat Google's interactieve en intelligente zoekservice Google Now wordt geopend.

Doordat HTC geen gebruik maakt van virtuele functietoetsen en een fysieke optietoets achterwege heeft gelaten, kan het gebeuren dat in sommige apps onderin een beeld een zwarte balk zichtbaar is met drie witte stipjes. Deze knop komt alleen in beeld als het voor die app nodig is maar omdat er op de One geen andere plek voor is neemt hij dus een hele regel in. Facebook is zo'n app waarvoor dat geldt.

Telefoonboek

Ook het telefoonboek is gefacelift en strakgetrokken in Sense 5 maar op het vlak van synchronisatie met online accounts en e-mail zit alles nog op de juiste plaats. Ten tijde van de HTC Hero was dit al erg goed verzorgd en eigenlijk heeft HTC dit pluspunt ten opzichte van andere fabrikanten niet meer uit handen gegeven. Tot aan hoge resolutie profielfoto's van Facebook kan alles binnengehaald en gekoppeld worden aan de juiste persoon.

Ondanks dat het natuurlijk heel handig kan zijn om contacten van allerhande sociale netwerken op één plek te hebben wil je in je telefoonboek toch misschien het liefst vooral toegang tot hun telefoonnummers. Daarom kan in de instellingen aangevinkt worden dat alleen contacten met een telefoonnummer moeten worden weergegeven. Met Smart Dial heb je dan snel de juiste contactpersoon te pakken.

Messaging

Hoewel de SMS-capaciteiten van mobiele telefoons tegenwoordig wellicht steeds minder gebruikt worden zijn ze nog steeds niet weg te denken. HTC heeft dan ook niet bezuinigd op de functionaliteit. De interface is gestroomlijnd en een foto of video maar ook je locatie kunnen eenvoudig toegevoegd worden.

De mailapp die HTC meelevert is aanzienlijk verbeterd in Sense 5. Behalve dat hij er strak en overzichtelijk uitziet, werkt hij ook meer dan naar behoren. De app werkt snel en berichten worden netjes gegroepeerd weergegeven. Verder heeft HTC ook gewerkt aan de synchronisatie waardoor nieuwe berichten nu sneller binnenkomen op het moment dat je ze nodig hebt.

Voor wat betreft het toetsenbord had HTC een deel van haar voorsprong verloren aan andere fabrikanten of aan toetsenbordapps van derden. Met de HTC One dingen ze weer mee naar de koppositie. Typen gaat van een leien dakje, ook met twee vingers. Het toetsenbord is snel en via de instellingen goed aan te passen aan je persoonlijke voorkeuren.

Het is ook mogelijk om woorden in te voeren door te slepen over het toetsenbord maar wat ons betreft laat je deze functie uitstaan om hem vervolgens nooit meer aan te raken. Dit werkt namelijk bedroevend slecht. Mocht je zoiets willen gebruiken download dan Swype of SwiftKey.

Connectivity

Bij veel andere Android-telefoons en ook bij eerdere versies van Sense kon je door de statusbalk naar beneden te slepen snel WiFi, Bluetooth en andere verbindingsopties in- of uitschakelen met behulp van schakelaars. Helaas is dat op de One niet meer het geval. In plaats daarvan moet je je toevlucht zoeken tot widgets of het instellingenmenu openen.

Los hiervan heeft de One wel alle mogelijke verbindingstechnieken aan boord. Denk aan GPS en GLONASS, 802.11n WiFi, Bluetooth 4.0, NFC en DLNA. Met behulp van HTC Sync in combinatie met HTC Setup kun je vanaf je PC je telefoon aanpassen en instellen zoals jij dat wilt. Tevens kunnen bestanden van de PC naar het toestel worden gekopieerd.

Voor het internetgebruik heeft de HTC One zowel Google Chrome als de eigen HTC browser aan boord. Wij kozen er al snel voor om hoofdzakelijke de HTC browser te gebruiken. Niet alleen omdat je dan de keuze hebt om Flash inhoud af te spelen maar vooral omdat hij lekker snel is. Dit gaat zowel voor het laden van als zoomen op webpagina's. Daarnaast kun je een groot aantal tabbladen tegelijk openen en worden bladwijzers gesynchroniseerd met je Google-account. Bij in- of uitzoomen worden tekstvakken automatisch passend in het beeld weergegeven. Eigenlijk is onze enige aanmerking dat hij bij dubbel tikken wel erg ver inzoomt. Gelukkig is ook dit aan te passen in de instellingen.

Camera

De camera van de HTC One verdient zeker wat meer toelichting dan normaal. Zo zal je er als eigenaar aan moeten wennen dat je veelvuldig moet uitleggen waarom de camera van jouw splinternieuwe telefoon maar 4(!) megapixels heeft. Het idee van HTC was om megapixels in te ruilen voor grotere pixels om zodoende betere prestaties te bewerkstelligen in situaties met weinig licht. Los van de mogelijke verbetering van de fotokwaliteit is een pluspunt van de door HTC gebruikte techniek dat de camera erg snel opstart en vrijwel zonder merkbare vertraging een foto neemt.

De interface van de camera is overzichtelijk en duidelijk. Toetsen voor galerij, videomodus, filters, HTC Zoe, flitser en instellingen zijn allemaal direct voorhanden. Om over te schakelen naar de camera aan de voorkant kun je vanaf de rand naar het midden van het scherm vegen. Alle noodzakelijke opties zijn ondergebracht bij de instellingen. Soms is het door de layout van het menu even zoeken naar de gewenste functie. Vreemd is dat er niet echt een automatische modus is.

Dan is het nu tijd om de kwaliteit van de foto's te bespreken. De resultaten zijn enigszins wisselend. Bij daglicht in buitensituaties presteert de camera goed. Kleuren worden goed weergegeven en ook de details zijn goed verzorgd. Echter, er zit vrij veel ruis in delen van de foto en ook is er nogal wat onscherpte in de randen. In situaties met tegenlicht of grote contrastverschillen is het zeer aan te raden om de HDR-functie te gebruiken. Wanneer we de camera binnen of in de avonduren gebruiken zien we dat de One kan uitblinken. Autofocus en schieten gaan nog steeds snel en de meeste foto's zijn goed belicht. Laat te allen tijde het inzoomen achterwege want dat heeft over het algemeen weinig zin met vier megapixels.

Behalve gewone foto's en video's schieten heeft de HTC One ook de mogelijkheid om Zoe's op te nemen. Simpel gezegd zijn Zoe's filmpjes van drie seconden die je in de fotostand opneemt. De fotoknop wordt langzaam rood om je de voortgang te laten zien. Tegelijkertijd worden er ook 20 foto's opgeslagen. Veel Zoe's nemen kan het geheugen dus wel snel opvullen. Zoe's kunnen geüpload worden naar HTC Share waar ze een maand online blijven en de One kan zelf de bewegende en stilstaande beelden combineren tot een filmpje van 30 seconden. Met name dit laatste is vrij omslachtig.

Aanwezige programma's

Inmiddels staan er tegen de miljoen apps in de Google Play Store en telefoonfabrikanten maken hier graag een selectie uit om een mooi totaalpakket te leveren waar de consument direct mee aan de slag kan. De ene fabrikant slaagt hier beter in dan de andere maar HTC heeft over het algemeen een goed verzorgde middenweg. Op de HTC One staan de volgende apps standaard geïnstalleerd.

7digital Music Store, aandelen, agenda, auto, calculator, Chrome, contacten, downloads, Dropbox, Facebook, Flash Player Settings, FM radio, Galerij, Gesproken zoekopdrachten, Gmail, Google+, telefoon instellen, Kid Mode, Klok, mail, Maps, muziek, Navigatie, Nieuws en weer, notities, Parent Dashboard, PDF-viewer, Play Movies, Play Music, Polaris Office, Rescue, Spraakopname, Taken, Talk, Tips en help, TuneIn Radio, TV, Twitter, Watch, Weer, YouTube en zaklamp.

De naam Kid Mode mag voor zich spreken. Dit is vrij omslachtige app waar kinderen spelletjes kunnen spelen zonder bij andere functies van de telefoon kunnen komen. Met Parent Dashboard kan het één en ander ingesteld worden. Waarom het voorgeïnstalleerd staat op de One is ons niet duidelijk want lang niet iedereen zal er behoefte aan hebben en de app is gratis te downloaden in de Play Store.

Extra's

De knop bovenop de One heeft behalve als aan- en uitknop nog een functie; er zit een infraroodsensor in verstopt. Samen met de TV-app kan het toestel daarmee als afstandsbediening voor je televisie en andere randapparatuur gebruikt worden.

Om dit in te stellen moet je je postcode en televisieprovider invoeren. Vervolgens kan de tv-gids met de telefoon gesynchroniseerd worden. Het is een aardig idee maar HTC moet nog werken aan de interface, snelheid en functionaliteit. Het idee lijkt op dat van Samsung's WatchON op de Galaxy S4. Met uitzondering dat er op de One meerdere televisie-aanbieders ondersteund worden.

Conclusie

HTC heeft duidelijk geprobeerd om Android in combinatie met Sense zo simpel mogelijk te houden en daar zijn ze deels goed in geslaagd. De interface van Sense heeft weer een hedendaagse uitstraling en het is geen ramp dat de One vooralsnog niet de over de nieuwste versie van Android beschikt. Of het ook in de toekomst een eventuele vertraging met updates acceptabel maakt is aan ieder persoonlijk om te besluiten. Helaas hebben ze voor sommige functies wel handelingen toegevoegd. Dit zal vooral voor eerdere gebruikers van Android of HTC Sense enige gewenning vereisen.

Over het uiterlijk van de HTC One wat ons betreft niks dan lof. Dit is erg goed doordacht en prachtig uitgevoerd. Waarbij we de kleine imperfectie aan ons testtoestel beschouwen als een uitzondering die de regel bevestigd dat de bouwkwaliteit ook goed verzorgd is. Samen met het beeldscherm en de overige hardware is het een plezier om de One in je handen te hebben.

Rest de vraag, welke telefoon is beter: de HTC One of de Samsung Galaxy S4? Die vraag is niet eenvoudig te beantwoorden. Waar de Galaxy S4 opvalt in het haast oneindige aantal functies, zo simpel is de One gebleven. Je kunt afvragen wat beter is? Veel van die foefjes zoals handgebaren zul je in de praktijk niet veel gebruiken. Toch lijkt de One wat kaal qua functies tegenover de Galaxy S4. Ook qua performance verschillen beide toestellen elkaar nauwelijks. De One is iets beter in multimedia, maar de Galaxy S4 scoort overall weer wat beter. Het komt uiteindelijk neer op smaak. Ga je voor een schitterend uiterlijk, dan is de One wellicht de betere keus. Al is de plastic body van de Galaxy S4 nauwelijks storend te noemen.

Tot slot willen we opmerken dat we in principe een tegenbeweging in de race om alsmaar meer megapixels in de camera van een mobiele telefoon te proppen kunnen waarderen. Als initiatiefnemer daarin verdient HTC een compliment. Hun poging met de One pakt enerzijds goed uit maar heeft anderzijds ook te verwachten gevolgen voor de fotokwaliteit die niet in haar voordeel zijn. De strijd op dit vlak is dan ook waarschijnlijk nog lang niet gestreden.